Belangrijke levensgebeurtenissen en ervaringen hebben invloed op mijn beeld van de wereld en mijn geluk. Ik heb het idee dat mensen zichzelf aanleren dat bij elke vorm van verlies (denk aan de dood, scheiding) het beter is je ratio te laten spreken en minder te vertrouwen op gevoel of emotie. Vrije gedachtes en fantasie die kinderen hebben worden door de jaren heen ingeperkt door feiten, cijfers en kennis. De boodschap die de maatschappij daarmee geeft is dat het beter is te vertrouwen op harde data.
Op de meeste scholen wordt, met uitzondering van de vrije scholen, weinig nadruk gelegd op het blijven ontwikkelen van gevoelskennis. Dromen worden ingevuld of ontkracht. De wereld is eerder beperkt dan vol mogelijkheden. Moeten kinderen de ‘harde’ realiteit leren kennen, omdat leven op een wolk niet gezond is? Omdat er anders geen ‘ontwikkeling’ plaatsvindt? Als een kind wordt beperkt in zijn ideeën over de wereld, beperkt dit zijn of haar fantasie en creativiteit.
Als kind kon ik kastelen bouwen van dekens en stoelen, spelend in een plas varen op de oceaan en met een gescheurde broek thuis komen als ik door het oerwoud had gerend. Eigenlijk was alles mogelijk. Als ik daaraan denk dan word ik stiekem meer mijzelf en verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.
Ken je of ben je iemand die hulp nodig heeft bij het vinden en uitvoeren van zijn of haar dromen? Plan dan eens een gratis kennismakingsgesprek en ontdek wat coaching in de natuur voor jouw kan betekenen.
